มาสคอตเมืองไทย ยังจำกันได้ไหม มาสคอตไทยไม่แพ้ญี่ปุ่น By trexthai

ไม่ใช่ว่าจะมีแค่ประเทศญี่ปุ่นที่มีมาสคอตน่ารักๆ เต็มบ้านเต็มเมือง พี่ไทยเองก็มีมาสคอตเมด อิน ไทยแลนด์ ในตำนานอยู่หลายตัวเช่นกัน แต่ละตัวก็มีความน่ารักน่าชังแตกต่างกันไป เราหยิบ มาสคอต 3 ตัวที่เกิดขึ้นโดยกระทรวงทบวงกรมต่างๆ ของไทย เพื่อใช้ในวัตถุประสงค์หรือโอกาสต่างๆ มาให้ชื่นมื่นหัวใจกันแบบที่เห็นแล้ว ไม่มีใครไม่รู้จัก  ตัวแรก ยังจำกันได้ไหม   "อ๊ะ อ๊ะ ตาวิเศษเห็นนะ" ใครที่อายุเกิน 30 ต้องรู้จักโลโก้ตาวิเศษของสมาคมสร้างสรรค์ไทย เพื่อรณรงค์ให้ทิ้งขยะเป็นที่เป็นทาง ถือว่าเป็นแคมเปญที่ประสบความสำเร็จเป็นอย่างสูง และมีส่วนผลักดันให้คนไทยเริ่มหันมาสนใจการรักษาสิ่งแวดล้อมในสมัยนั้น การออกแบบโลโก้และมาสคอตก็ถือว่าทำได้อย่างสร้างสรรค์ มีความเป็นสากล โดดเด่นด้วยสีเขียว ดวงตากลมโตคู่ใหญ่ที่โกรธเคืองคนที่ทิ้งขยะไม่เป็นที่ และไม่มีปาก 

ต่อมาก็นี่เลยมาสคอตของงานมหกรรมพืชสวนโลกเฉลิมพระเกิยรติฯ ราชพฤกษ์ 2549 ที่จัดขึ้นที่ตำบลแม่เหียะ จังหวัดเชียงใหม่ งานใหญ่มาก สร้างด้วยพื้นที่เยอะ และมีดอกไม้นานาชนิด เต็มไปหมดเลยและด้วยเหตุที่สัญลักษณ์ของการจัดงานก็เลยใช้ดอกราชพฤกษ์หรือดอกคูน มาเป็นมาสคอตในงาน จึงมีการถ่ายทอดออกมาเป็นมาสคอตน้องคูนซึ่งเป็นตัวเอก พร้อมกับมีผองเพื่อนอีก 8 ตัว ต้นแบบจริงๆ นั้นทำได้น่ารัก เป็นเสมือนซูเปอร์ฮีโร่สายพืช เวลาไปที่งาน จะเดินออกมาเยี่ยมชมยามค่ำคืน ให้นั่งท่องเที่ยวได้ถ่ายรูปกัน น่ารักดี!! 

และตัวสุดท้ายจริงๆ จ่าเฉย จริงๆไม่ใช่มาสคอตหรอก  แต่เป็นหุ่นสวมเครื่องแบบตำรวจจราจรที่มีขนาดและรูปร่างเหมือนจริง จ่าเฉยตัวแรกเกิดขึ้นจากหุ่นตำรวจจราจรที่โรงพยาบาลวิภาวดีสร้างเพื่อมอบให้กองบัญชาการตำรวจนครบาลนำไปตั้งไว้ตามสี่แยกไฟแดง สำหรับตบตาผู้ขับขี่ว่าเป็นตำรวจจริงและเชื่อว่าจะส่งผลให้คนไม่ทำผิดกฎจราจร โดยการจัดสร้างจ่าเฉยหนึ่งตัวมีราคาสองหมื่นบาทเศษ! (มีเวอร์ชั่นที่ติดกล้องวงจรปิดด้วย) โชคร้ายที่หลังจากปฏิบัติหน้าที่ได้สองปี ในช่วงปลายปี 2552 พลตำรวจสัณฐาน ชยนนท์ ผู้บัญชาการตำรวจนครบาลคนใหม่ในขณะนั้น ก็สั่งปลดระวางจ่าเฉยทุกตัว เนื่องจากพิสูจน์แล้วว่าไม่ได้ทำให้คนปฏิบัติผิดกฎจราจรน้อยลงแต่อย่าง ซึ่งบางทีเห็นแล้วยังคิดว่าเป็นตำรวจจริง ยิ่งเวลาเมา ต้องดูดีๆ 555 เชื่อว่าหลายคนน่าจะเคยเจอประสบการณ์นี้  เปิดกระจก ทักจ่าเฉย แล้วก็อายเลย!! เคนเป็นไง เลยคิดว่าต้องมีบางละ ที่เคยเป็นเหมือนกัน